به گزارش پایروس، درگیری‌ها و جنگ‌ها، بلایای طبیعی و کمبود منابع طبیعی همواره رنج‌هایی را در سراسر جهان ایجاد کرده‌اند. همهگیری کرونا تأثیر قابل توجهی بر فقر جهانی داشته است و تخمین زده می‌شود ۶۸ میلیون نفر را به فقر شدید سوق دهد. این وضعیت فشار زیادی را به سازمان‌های غیرانتفاعی که از این جمعیت‌ها حمایت می‌کنند، تحمیل کرده است.
به طور همزمان، تعطیلی‌های ناشی از بیماری کرونا، تلاش تعداد زیادی از سازمان‌ها برای جمع‌آوری کمک‌های مالی را مختل کرده است. اکثر موسسات خیریه در سراسر جهان شاهد کاهش بودجه بوده‌اند در حالی که با افزایش هزینه‌های عملیاتی سروکار دارند.
McKinsey & Company دیدگاه خوش‌بینانه‌تری ارائه می‌دهد و از آن به عنوان «لحظه‌ای متحول‌کننده برای بشردوستی» یاد میکند و با استناد به اهدای بیش از ۱۰ میلیارد دلار توسط نیکوکاران بزرگ تا می ۲۰۲۰ این نوید را می‌دهد که با کمک‌های همه‌جانبه می‌توان با فقر مبارزه کرد.
به نقل از عرب‌نیوز، همهگیری کووید-۱۹ بحران فقر را بدتر کرده است، به طوری که تخمین زده می‌شود ۱۲۰ میلیون نفر در طول یک سال و نیم گذشته به فقر دچار شده‌اند.
آسیا همچنان در تلاش برای بهبودی پس از کووید
دسترسی نداشتن به غذا و آب سالم، نزاع و درگیری‌ها، کمبود فرصت‌های شغلی، نابرابری اجتماعی، فقدان زیرساخت‌های کافی، تغییرات آب‌وهوایی و اقلیمی و کمبود تحصیلات همه و همه از دلایل فقر به‌ویژه در آسیا و منطقه خاورمیانه هستند. البته در منطقه‌ای که همیشه درگیر جنگ بوده مشاهده فقر زیاد باعث تعجب نمی‌شود.
در گزارش جدیدی که روز پنج‌شنبه منتشر شد، بانک انکشاف آسیایی اعلام کرد که حدود ۱۵۵.۲ میلیون نفر در آسیای در حال توسعه، یا ۳.۹ درصد از جمعیت منطقه، تا سال گذشته در فقر شدید زندگی می‌کردند و بیش از ۶۷ میلیون نفر به دلیل وجود عواملی از قبیل نبود بهداشت و درمان و بحران هزینه‌های زندگی به این جمعیت اضافه شده‌اند.
آسیای در حال توسعه متشکل از ۴۶ اقتصاد در آسیا-اقیانوسیه است و ژاپن، استرالیا و نیوزلند در این بین استثنا هستند.
آلبرت پارک، اقتصاددان ارشد بانک توسعه آسیایی، گفت: «آسیا و اقیانوس آرام به طور پیوسته در تلاش هستند تا بعد از همهگیری کووید-۱۹ به بهبودی کامل برسند، اما افزایش هزینه‌های زندگی، روند پیشرفت در مسیر نابودی فقر را تضعیف میکند.»
بر اساس آمار سال ۲۰۱۷، فقر شدید به معنای گذران زندگی با کمتر از ۲.۱۵ دلار در روز است.
وضعیت اقتصادی ضعیف؛ عامل تشدیدکننده فقر
تورم در بیشتر کشورها در سال گذشته به بالاترین حد در چند سال اخیر رسیده که ناشی از بازگشت کسب و کارها به چرخه اقتصادی و افزایش اختلالات زنجیره تامین بوده است.
افزایش قیمت‌ها همه را تحت تاثیر قرار داد، اما افراد فقیرتر بیشترین آسیب را دیدند، زیرا مجبور بودند بیشتر برای غذا و سوخت هزینه کنند که همین امر هم پس‌انداز پول و پرداخت هزینه‌های ضروری از جمله مراقبت‌های بهداشتی و آموزش را برای آنها دشوار کرده است.
پارک گفت: «با تقویت شبکه‌های ایمنی اجتماعی برای فقرا و تقویت سرمایه‌گذاری و نوآوری که فرصت‌هایی برای رشد و اشتغال ایجاد می‌کنند، دولت‌های منطقه می‌توانند به مسیر خود بازگردند».
بانک توسعه آسیایی در ماه جولای اعلام کرد آسیای در حال توسعه در مسیر رشد ۴.۸ درصدی در سال جاری نسبت به سال قبل از آن قرار دارد که سریع‌تر از رشد ۴.۲ درصدی سال قبل است.
اما در حالی که انتظار می‌رفت اقتصادهای آسیای در حال توسعه در رفع فقر پیشرفت کنند، بانک توسعه آسیایی اعلام کرد که ۳۰.۳ درصد از جمعیت منطقه یا حدود ۱.۲۶ میلیارد نفر، تا سال ۲۰۳۰ همچنان از نظر اقتصادی آسیب‌پذیر خواهند بود.
شکستن چرخه فقر مستلزم رویکردی جامع به توسعه است. این شامل تهیه غذا و دسترسی به آب تمیز و سالم، مراقبت‌های بهداشتی و آموزش است. همچنین شامل ایجاد محیط‌های سالمی می‌شود که کودکان بتوانند در آن رشد کنند و در محیطی امن بیاموزند؛ مکان‌هایی که بدانند از آنها مراقبت و محافظت می‌شود.
