گرچه این خیابان در حال حاضر با بوتیک ها، بارها و رستوران های فست فود متعددی پر شده اما هنوز هم مکان هایی در آن یافت می شود که یادآور مرکزیت فرهنگی و هنری آن است. در این خیابان نیز شاهد یکی از چاپخانه های نشریات سابق سینود (Synod Printing House) خواهید بود جاییکه ایوان فیودوروف (Ivan Fedorov) در سال ۱۵۶۴ اولین کتابش را نشر کرد.

در سال ۱۸۷۳ الکساندر پراهوف شیکوف (Aleksander Porokhovshchikov) دستور به ساخت یک ساختمان برای برپایی رستوران معروف اسلیویانسکی بازار (Slavyanskiy Bazaar Restaurant) در فرعی هفدهم خیابان نیکولاس کایا را داد، البته این ساختمان غیر از رستوران دارای یک هتل و یک سالن کنسرت نیز بود که خیلی سریع به یک خلوت محبوب برای هنرمندان، آهنگسازان، نویسندگان و بازرگانان ثروتمند تبدیل شد.

می توان از دادگاه چیزفسکی (The Chizhevskii Court) واقع در فرعی هشتم نیکولاس کایا به عنوان مثالی شگفت انگیز از هتل ها و خانه های تجاری مربوط به قرن نودهم نام برد. نمای ساده آن توسط تابلوهای نوین گرا ظاهری بسیار زیبا را برای این ساختمان خلق کرده اند.

فرعی های نوزدهم و دهم که در انتهای خیابان، روبه روی یکدیگر قرار گرفته اند جزو املاک خانواده های ثروتمند و تاثیر گذار شرمتف (Sheremetev family) بوده اند. معروف ترین خانواده روسیه در قرن نوزدهم که می توان از آنها به عنوان مدافعین هنر نام برد. خانواده ای بسیار پر استعداد و اهل هنر در زمینه های موسیقی و بازیگری.

خیابان نیکولاس در مسکو از میدان سرخ و کلیسای جامع کازان می گذرد، و نام خود را از صومعه یونانی نیکولسکی گرفته است. این خیابان توسط ایوان مخوف به مسکو تبدیل شد و مرکز یک مستعمره یونانی کوچک در شهر شد.
در سال ۱۹۳۵، کلیسای جامع نیکلاس ویران شد و ساختمان های باقی مانده قرن نوزدهم به طور قابل توجهی تغییر کردند. اینجا زمانی محل آکادمی یونانی – لاتین بود، اولین مؤسسه آموزش عالی در روسیه، که تا حدی باعث شهرت نیکولاس کایا در روسیه شد. اگرچه این خیابان اکنون مملو از بوتیک ها، کافه ها و فست فودها است، اما هنوز تعدادی از یاد بودها و نماهای تاریخی از زمان گذشته به عنوان مرکز یادگیری و فرهنگ وجود دارد.

نمادهای معروف در خیابان نیکولاس کایا مسکو

وقتی در مرکز مسکو هستید، خیابان نیکولاس کایا را می توانید به راحتی پیدا کنید. درست از میدان سرخ که قلب پایتخت روسیه است و میزبان کرملین و کلیسای جامع سنت باسیل است، شروع می شود. ایوان فدوروف کتابخانه معروف این خیابان است، که اولین کتاب را در روسیه به نام “اعمال رسولان” در سال ۱۵۶۴ چاپ کرد. مجسمه چاپگر را می توان در این خیابان مشاهده کرد. در اینجا در سال ۱۷۰۳، اولین روزنامه روسی، ودموستی چاپ شد. در میان بناها و نمادهای این خیابان، نقش برجسته شیر و اسب شاخدار، نماد چاپخانه تزار است که با چکش برجسته خنثی شده است. یکی از چاپخانه های سابق سینود در خیابان نیکولاس کایا، ۱۵ سال قدمت دارد.
در سال ۱۸۷۳ به دستور الکساندر پورخوفشچیکوف یک ساختمان در این خیابان ساخته شد. این ساختمان نه تنها شامل یک رستوران، بلکه یک هتل و سالن کنسرت نیز بود و به سرعت به محل محبوب هنرمندان، آهنگسازان، نویسندگان و بازرگانان ثروتمندی تبدیل شد که اغلب حامیان آنها بودند.

ساختمان های معروف در خیابان نیکولاس کایا

در این خیابان ساختمان ها و بناهای تاریخی معروفی قرار دارد، که در زیر به چند مورد آن اشاره می کنیم:

• تئاتر بولشوی که ستون فرهنگی پایتخت روسیه
• موزه تاریخی و فرهنگی دولتی کرملین مسکو
• چاپخانه مسکو ساختمانی به سبک نئوگوتیک با سیاه چال ها، اتاق ها
• موزه دادگاه قدیمی انگلیسی یک نمونه مهم از معماری سنگ سفید
• بزرگترین مرکز خرید در مسکو یک پاساژ به سبک نئوروسی در میدان سرخ است، که بیش از ۱۰۰ بوتیک برند معروف را در خود جای داده است.
• موزه تاریخی دولتی، که تاریخ روسیه از دوران باستان تا قرن بیستم را به نمایش می گذارد.

علت شهرت خیابان نیکولاس کایا چیست ؟

در نیمه دوم قرن نوزدهم، خیابان نیکولاس کایا به دلیل اینکه بخش مهمی از تجارت مسکو بود، مشهور شد. نه تنها دفاتر شرکت های مختلف را میزبانی می کرد، بلکه هتل و رستوران معروف «Slavyansky Bazaar» را معرفی می کرد.
همچنین مکانی است که کنستانتین استانیسلاوسکی و ولادیمیر نمیروویچ دانچنکو تصمیم گرفتند تئاتر هنری مسکو را تأسیس کنند. در نزدیکی میدان لوبیانسکایا، تقریباً در آغاز قرن بیستم، ساختمان داروخانه فرین ساخته شد. پس از نگاهی به آن، حتی در حال حاضر، می توان گفت که به نوعی یادآور ساختمان های مدرنیسم در سن پترزبورگ است.

کلیسای سنت نیکلاس کایا

در دوران شوروی اکثر کلیساهای مسکو کار نمی کردند.. کلیساهای سابق موزه های شوروی را در خود جای داده بودند، و از آن ها به عنوان انبار استفاده می شد.کلیسای سنت نیکلاس در خیابانی با این نام در اوایل قرن بیستم توسط معمار Gurdjienko ساخته شد. این متعلق به جامعه معتقدان قدیمی مسکو بود. سالها طول کشید تا ساخت و ساز به پایان برسد. این کلیسا تنها در سال ۱۹۲۲ درهای خود را باز کرد. اما برای مدت طولانی کار نکرد. در سال ۱۹۳۵ کلیسا بسته شد. در طول جنگ از آن به عنوان یک انبار دفاع ضد هوایی استفاده می شد و بعداً استودیوی مجسمه سازان شوروی را در خود جای داد.