به گزارش پایگاه خبری ایران و روسیه به نقل از فارس، «پروین اعتصامی» در پانزدهمین روز از فروردین ۱۳۲۰ شمسی و در حالی که فقط ۳۵ بهار را به چشم دیده بود، دار فانی را وداع گفت، اما اشعار ناب و بی‌شماری از او باقی ماند و نامش را برای همیشه در آسمان ادبیات ایران ماندگار کرد.
«مشهورترین بانوی شعر فارسی» در کلام رهبر معظم انقلاب هم جایگاه ویژه‌ای دارد و مورد توجه ایشان است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در مواردی حتی به شعر پروین اشاره داشته‌اند، از جمله شعر:
هر بلائی کز تو آید نعمتی است / هر که را رنجی دهی آن راحتی است
زان به تاریکی گذاری بنده را / تا ببیند آن رخ تابنده را
تیشه زان بر هر رگ و بندم زنند / تا که با مهر تو پیوندم زنند
به نظر می‌رسد این ابیات یکی از ابیات مورد علاقه رهبر انقلاب است و در سال‌های اخیر در چند مقطع بدان استناد کرده‌اند.
ایشان در آخرین روز از هفته دفاع مقدس سال ۱۳۹۰ و در دیدار جمعی از جانبازان قطع نخاعی، با قرائت این شعر گفتند: «به این حالتی که به آن ابتلاء پیدا کرده‌اید، با این دید نگاه کنید. وقتی که انسان در تاریکی قرار میگیرد، روشنائی و نور را بیشتر می‌بیند و حس می‌کند. در این رنج‌هاست که می‌شود خدا را از نزدیک دید؛ این مهم است.»
یک سال بعد در زلزله اهر، هریس و ورزقان و در جلسه پایانی بازدید از مناطق زلزله‌زده آذربایجان شرقی، رهبر معظم بار دیگر ابیات مورد اشاره را قرائت کرده و فرمودند: «با این چشم باید به این بلایای طبیعی و غیرطبیعی نگاه کرد. می‌توان از این بلیّاتی که پیش می‌آید، نردبانی برای عروج ساخت؛ پلکانی برای تعالی تدارک دید؛ سکوئی برای پرش فراهم کرد.»
رهبر انقلاب در تابستان ۱۳۹۳ مورد عمل جراحی قرار گرفتند و چند روزی را در بیمارستان بستری بودند. وقتی طیف‌های متنوعی از هنرمندان و شاعران به عیادت ایشان رفته بودند، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای باز هم به شعر یاد‌شده اشاره کردند و پس از قرائت آن از حاضران پرسیدند «این شعر برای چه کسی باشد خوب است؟» و خود در ادامه فرمودند: «پروین اعتصامی. پروین اعتصامی که سعی می‌شود چهره پوشانده شود! برخی عنوان «شاعر نخود و لوبیا» را برای او مطرح می‌کنند، برای اینکه فروغ فرخزاد را در برابر پروین بالا ببرند، می‌خواستند او را خرد کنند، حالا من نظر نامناسبی درباره فروغ ندارم، بنظرم می‌آید این آخری‌ها وضعش بد نبوده ان‌شاء‌الله، اما او را سر پروین اعتصامی می‌زدند، در حالی که رتبه شعری پروین بالاست.»
