به گزارش پایروس، نرخ سود بین‌بانکی یکی از انواع نرخ‌های بهره در بازار پول است که به نرخ‌های سود یا بهره در سایر بازارها جهت می‌دهد.

در بازار بین‌بانکی، بانک‌ها و موسسات اعتباری برای تامین مالی کوتاه‌مدت و ایجاد تعادل در وضعیت نقدینگی خود با یکدیگر معامله می‌کنند و در فاصله زمانی کوتاه و با نرخ سودی معلوم بازپرداخت کنند.

در این بازار، بانک‌هایی که دارای مازاد منابع هستند به بانک‌های دچار کسری، قرض می‌دهند تا بتوانند از طرف دیگر نرخ سود را در بازار مدیریت کنند.

نرخ بهره بین بانکی در مواردی برای کنترل تورم استفاده می‌شود و این ابزار می‌تواند به عنوان بازدارنده بانک‌های برای استقراض از بانک مرکزی است و باعث کاهش عرضه پول در اقتصاد می‌شود. در کشور ما نرخ بهره بین بانکی باعث کاهش یا افزایش قدرت وام‌دهی بانک‌های تجاری می‌شود. نرخ بهره بین بانکی بر نقدینگی به عنوان مهم‌ترین مولفه تورم اثر می‌گذارد به این صورت که به بانک‌ها در اعطای وام و تامین نقدینگی فشار زیادی وارد می‌شود.

نرخ بین بانکی در دو ماه نخست سال گذشته روند فزاینده‌ای داشت و تا ۱۹.۹ درصد رسید؛ اما دوباره در خردادماه رشد این شاخص متوقف و اواسط تیرماه برابر ۱۷.۹۴ درصد بود. رشد نرخ سود بین بانکی در مهرماه ۱۴۰۱ شروع شد و تا پایان سال به ۲۳.۱۴ درصد رسید.

این روند در سال جاری ادامه داشت و سوم خردادماه به ۲۳.۷۵ درصد رسید؛ اما این شرایط پایدار نبود و دو هفته بعد (۱۷ خردادماه) رشد نرخ سود بین بانکی متوقف و عقبگرد داشت و به رقم ۲۳.۴۴ درصد رسید. نرخ سود بین بانکی در هفته نخست تیرماه متوقف شد و برابر ۲۳.۴۱ درصد بود، با شروع تابستان رشد نرخ سود بین بانکی دوباره بر مدار صعود قرار گرفت و رکود سال‌های گذشته را شکست و طبق آخرین گزارش بانک مرکزی در هفته منتهی به پنجم مهرماه برابر ۲۳.۸ درصد بود.

بانک‌های مرکزی در دنیا همواره کریدوری برای نرخ بهره تعریف می‌کنند. بر این اساس بانک مرکزی کریدور ۱۷ تا ۲۴ را برای نرخ سود بین بانکی اعلام کرده است.