نسرین تیموریان، کارشناس فرهنگی: با قرار دادن تعدادی کتاب در فضاهای عمومی که حداقل نیاز مطالعۀ جوانان خوب‌مان است و نیز ایجاد فضایی که ساعاتی را در آنجا می‌گذرانند، می‌توانیم کاری کنیم که آنها بتوانند مطابق با میل و خواسته و علاقه‌مندی خودشان وارد گپ‌وگفت‌هایی که راجع به حوزه‌های مطالعاتی خودشان و مباحث علمی باشد، بشوند و ما نیز محور گفت‌وگوها و فضاهای عمومی را در مسیری هدایت کنیم که هم باعث رشد عزیزان باشد و هم در نهایت افق بهتری را برای کشورمان ترسیم کند.
نسرین تیموریان در مورد چگونگی توسعه فرهنگی در جامعه به خبرنگار پایگاه خبری پایروس گفت: «مبحث توسعۀ فرهنگی به‌ویژه در شرایط فعلی، بزرگ‌ترین نیاز جامعه‌ای است که در پی آرامش، رشد و رفع مشکل و چالش‌هایی هست که خواه‌ناخواه وجود دارد.
با توسعۀ گردهمایی‌ها، دورهمی‌ها و کلاً محور توسعۀ مطالعات و کتاب‌خوانی و ایجاد امید و انگیزه و گفت‌وگو در خصوص حل چالش و مشکلاتی که داریم و نیز ترویج کتاب‌خوانی و توسعۀ کتاب‌خوانی می‌توانیم فرهنگ غنی ایران خوب‌مان را به شکل ارزشمند در کشور خودمان جاری کنیم و با حوزۀ گنجینه‌های غنی که از مفاخر فرهنگی داریم و قطعاً بیشتر از هر زمانی در نسل فعلی جاری است، به سوی هوشمند بودن و اندیشمند بودن پیش برویم.
به اعتقاد من تنها راهی که می‌تواند زمینۀ دوستی، صلح، همدلی، هم‌اندیشی را فراهم کند قطعاً و بی‌شک از همین حوزۀ همدلی در مورد فعالیت‌های فرهنگی خواهد بود. وقتی از فعالیت‌های فرهنگی بحث می‌شود که با حوزۀ ترویج کتاب‌خوانی همراه است، قطعاً فقط مسیر مطالعه کتاب نیست بلکه تمام مسایلی است که می‌تواند باعث ترویج اندیشه‌های خوب، هنر، همدلی، همراهی و همفکری جوانان عزیز کشورمان شود.»
تیموریان به توسعه برنامه‌های فرهنگی اشاره کرد و افزود: «ما همواره از اندیشۀ خوب جوانان وام گرفتیم. از دیرباز در سُنت خوب ایران، تحت‌عنوان شاهنامه‌خوانی، مثنوی، حافظ، سعدی‌خوانی و برگرفته از سُنت عزیز کشورمان، این دورهمی‌ها و همدلی‌ها حتی در بین اقشاری که از سواد کمتر یا حتی از سواد محروم بودند، شکل گرفته است و این جلسات و این گفت‌وگوها خیلی از فعالیت‌های ریشه‌دار و ارزشمندی شده که خروجی همین فعالیت‌های مردمی و فرهنگ‌ساز کشورمان بوده است.»
نسرین تیموریان نقش خانواده‌ها را هم در توسعه فرهنگی مهم دانست و گفت: «خانواده‌ها می‌توانند بر پیکرۀ این موضوع گل‌افشانی کنند و بی‌تردید نقش مهمی در توسعه فرهنگی دارند. اگر علاقه و آن شرایطی که برای زندگی خودشان ترسیم کرده‌اند، حتماً بخشی را برای مطالعه اختصاص دهند و در واقع در کنار خوراک و سبد خانواده، بحث خوراک فکری، خرید کتاب و گفت‌وگو در مورد مطالعاتی که در طی روز یا هفته داشته‌اند را هم در نظر بگیرند حتماً موفق خواهند شد.
مثلاً برگرفته از سنت خوب کشورمان، ما در خیلی از اعیاد، روزهای خاص، برنامه‌های خاص می‌بینیم که یکی از عوامل دورهمی‌ها، خواندن کتاب و در کنار هم بودن است. به اعتقاد من اگر بخش رسانۀ کشورمان به‌ویژه بخش‌هایی مثل صداوسیما کمک کنند که این موضوع را در فضای هم‌اندیشی و همدلی فعال‌تر سازند، با تشویق و ترغیب و نیز با ایجاد فضاهایی که منعکس‌کنندۀ این شرایط است می‌توانند این فرهنگ را بین خانواده‌ها ترویج دهند.»
تیموریان ایجاد فضایی برای گفتگو را در مورد مسائل مهم برای خانواده‌ها مهم دانست و تصریح کرد: «در حال حاضر، یکی از بزرگ‌ترین مسائلی که مورد نیاز جامعه‌مان است و به معنای واقعی کمبود آن احساس می‌شود، این است که ما فضایی را به‌عنوان باشگاه یا کلوپ در بین در فضاهای عمومی شهر و یا فضاهای سبز کشور نداریم که خانواده‌ها در کنار هم باشند و ساعاتی را در کنار هم بگذرانند تا حداقل وقتی عزیزان و جوانان در آن فضا قرار می‌گیرند، بتوانند ساعتی هم به گفت‌وگوها در حوزۀ مطالعات خودشان و گپ‌وگفت در کنار خانواده در این فضاها داشته باشند. اگر بتوانیم بستر این فضاها را فراهم کنیم، فضای مطالعه و بحث و گفتگو بیشتر می‌شود و تا حدی از اتلاف وقت با گوشی و تلفن همراه کم می‌شود.
بنده به‌شخصه معتقدم که به عنوان مثال وقتی در سفره‌ای، عزیزان خودمان را از نوشابه نهی می‌کنیم، باید حتماً در آن سفره یک شربت خوشمزه و سودمند گذاشته باشیم. در نتیجه اگر به این مقیاس در فضاهای عمومی شهری و در حوزه رسانه این خلأ را پر نکنیم که برای این گفتمان‌ها، برای این دورهمی‌ها و برای ترویج این باشگاه‌های کتاب‌خوانی بسترسازی کنیم، دچار کمبود خواهیم شد و موفق نمی‌شویم.
به‌هرصورت عرض و توصیه من این است که با قرار دادن تعدادی کتاب در فضاهای عمومی که حداقل نیاز مطالعۀ جوانان خوب‌مان است و نیز ایجاد فضایی که ساعاتی را در آنجا می‌گذرانند، می‌توانیم کاری کنیم که آنها بتوانند مطابق با میل و خواسته و علاقه‌مندی خودشان وارد گپ‌وگفت‌هایی که راجع به حوزه‌های مطالعاتی خودشان و مباحث علمی باشد، بشوند و ما نیز محور گفت‌وگوها و فضاهای عمومی را در مسیری هدایت کنیم که هم باعث رشد عزیزان باشد و هم در نهایت افق بهتری را برای کشورمان ترسیم کند…»
