به گزارش پایروس به نقل از تجارت‌نیوز، طرح زیرساختی نارندرا مودی مشاغلی ایجاد می‌کند که به طور بالقوه می‌تواند با افزایش درآمد خانوار در سراسر کشور و بهبود اقتصاد و به طور کلی فقر را در هند کاهش دهد. این طرح همچنین قصد دارد «استفاده از سوخت‌های پاک‌تر برای دستیابی به اهداف آب و هوایی کشور» را گسترش دهد.
جزئیات طرح نارندرا مودی
جزئیات طرح مودی بلافاصله اعلام نشد، اما در بحبوحه رکود اقتصادی کشور و تأثیرات همه‌گیری کووید-۱۹، مودی ادعا می‌کند که این طرح تولید اقتصادی هند را افزایش می‌دهد که در سال ۲۰۲۰ بیش از هفت درصد کاهش یافت. این طرح به تولیدکنندگان محلی کمک می‌کند تا در سطح جهانی رقابت کنند و راه‌های جدیدی برای رشد اقتصادی آینده ایجاد کنند. علاوه بر این، طرح مودی به هند کمک خواهد کرد تا «تا سال ۲۰۴۷ از انرژی مستقل شود» و با انتقال به «اقتصاد مبتنی بر گاز» و توسعه هند به «مرکزی برای تولید هیدروژن» تبدیل شود.
چگونه زیرساخت‌های بهتر می‌تواند فقر را در هند کاهش دهد؟
مطالعات نشان می‌دهد که ارتباط واضحی بین بهبود زیرساخت‌ها و کاهش فقر وجود دارد. زیرساخت‌های بهتر ممکن است به روش‌های مختلف به کاهش فقر در هند کمک کند. زیرساخت‌های بهبودیافته با به حداقل رساندن «هزینه‌های تولید و مبادله» و افزایش «بهره‌وری کشاورزی و صنعتی» توانایی افزایش فعالیت‌های اقتصادی در کشور را دارد.
زیرساخت به دلیل تقاضای نیروی کار در فرآیند توسعه و مدیریت مداوم و نگهداری آن، منجر به ایجاد شغل می‌شود. بنابراین افراد فقیر و محروم می‌توانند در اقتصادی شرکت کنند که زمانی در آن جایی نداشتند.
اگرچه جنبه‌های مرتبط با درآمد فقر در خط مقدم موضوعاتی قرار دارند که زیرساخت‌های بهتر به آن می‌پردازند، زیرساخت‌های بهتر دارای مزایای غیردرآمدی نیز هستند؛ از جمله «بهداشت، تغذیه، آموزش و انسجام اجتماعی». این جنبه‌ها کیفیت زندگی مردم را در سراسر کشور هند بهبود می‌بخشند. به طور کلی، زیرساخت‌های بهتر این ظرفیت را دارند که در دستیابی به ۱۷ هدف توسعه پایدار سازمان ملل متحد (SDGs) کمک کنند.
چگونه بهبود زیرساخت به SDG کمک می‌کند؟
گرسنگی: سوءتغذیه و ناامنی غذایی مشکلات مهمی در هند است و بیش از ۲۰۰ میلیون شهروند «دسترسی کافی به غذا» ندارند. زیرساخت‌های مدرن می‌توانند با ارتقای بهره‌وری بهتر (به ویژه در میان کشاورزان) و با کمک به کاهش هزینه‌های تولید، دسترسی مردم به غذا را بهبود بخشند. کاهش هزینه‌های تولید می‌تواند قیمت محصولات غذایی را پایین بیاورد و آنها را برای افراد فقیر بیشتر در دسترس قرار دهد.
سلامتی و تندرستی: زیرساخت‌های بهداشتی کافی به این معنی است که افراد بیشتری به خدمات مراقبت‌های بهداشتی دسترسی خواهند داشت؛ به‌ویژه افراد فقیر در مناطق دورافتاده. زیرساخت‌های بهداشتی بهتر، تعداد تولدهای داخل بیمارستانی را افزایش می‌دهند که هم میزان مرگ و میر نوزادان و هم نرخ مرگ و میر مادران را کاهش می‌دهد.
این کاهش در نتیجه حضور متصدیان ماهر زایمان و دسترسی به تجهیزات بیمارستانی در مواقع اضطراری خواهد بود. نرخ فعلی مرگ و میر نوزادان در هند به ۲۸۷۷۱ مرگ در هر ۱۰۰۰ تولد زنده می‌رسد.
کیفیت آموزش: زیرساخت‌های جاده‌ای بر حضور و ثبت‌نام دانش‌آموزان در مدارس تأثیر می‌گذارد. این نیز بر کیفیت معلمان جذب شده به یک مدرسه اثرگذار است. امکانات بیشتر مدرسه به این معنی است که آموزش برای کودکان در مکان‌های دوردست در دسترس‌تر است.
بیش از ۲۷ درصد از جوانان هندی خود را از تحصیل، اشتغال یا آموزش محروم می‌بینند. زیرساخت‌های آموزشی ضروری است، زیرا آموزش به افراد کمک می‌کند مهارت‌ها و دانش‌هایی را برای دستیابی به مشاغل و با دستمزد بالاتر کسب کنند که می‌تواند به رهایی از فقر کمک کند.
کار و رشد اقتصادی: با توجه به اثرات اقتصادی کووید-۱۹، طبق گزارش ایندین اکسپرس، تقریباً ۲۰۰ میلیون نفر هندی ممکن است تا پایان سال ۲۰۲۳ با فقر مواجه شوند. در نهایت، این بدان معناست که بیش از ۵۰ درصد از جمعیت هند ممکن است در فقر زندگی کنند. برنامه هند این است که کار کودک به طور کامل تا سال ۲۰۲۵ حذف شود.
خانواده‌ها زمانی که به درآمد اضافی برای رفع نیازهای اولیه خود نیاز دارند، تمایل دارند به کار کودک متوسل شوند. طرح زیرساختی هند به طور بالقوه می‌تواند با فراهم کردن فرصت‌های شغلی بیشتر برای بزرگسالان و با افزایش درآمد خانوار و نفی نیاز به کار کودکان، به کاهش فقر در هند کمک کند.
