به گزارش پایروس به نقل از تجارت‌نیوز، در حالی که بسیاری از کارشناسان یکی از مشکلات اساسی بازار و صنعت خودرو را فشار دولتی مبنی بر قیمت گذاری
دستوری خودرو و انحصار بازار در دست شرکت‌های دولتی و شبه‌دولتی می‌دانند، اما برخی از چهره‌های نزدیک به دولت و نمایندگان مجلس این موضوع را رد
می‌کنند و معتقدند که نه‌تنها انحصاری در این بازار وجود ندارد، بلکه رقابت حرف اول و آخر را در صنعت خودروسازی ایران می‌زند.
با این حال، عزت‌ا… اکبری تالارپشتی، رئیس کمیسیون صنایع و معادن مجلس، در بازدیدی که روز چهارشنبه، ۲۶ مرداد ۱۴۰۲، از نمایشگاه قطعات و لوازم
یدکی خودروی تهران داشت، تأکید کرد که باید بساط قیمت گذاری دستوری خودرو برچیده شود.
او همچنین عنوان کرد که «ادعای شورای رقابت مبنی بر انحصار تولید خودرو در کشور به هیچ وجه صحت ندارد. چراکه انحصار یعنی تک منبع بودن در تولید؛
درحالی که انواع خودروسازان دولتی و خصوصی در کشور درحال فعالیت هستند.».
تالارپشتی در حالی تعریف خود را از انحصار بازار ارائه داد که در تعاریف علمی کلاسیک، بازار انحصاری به بازاری گفته می‌شود که تولیدکننده یک محصول در
آن، از قدرت بالایی جهت قیمت‌گذاری برخوردار باشد. بدین ترتیب شاید تعریف این نماینده مجلس به تعاریف اقتصادی نزدیک باشد، اما پرسش این است
که آیا واقعاً بازار خودروی ایران انحصاری نیست؟
کافی است نگاهی به بازار خودروی ایران داشته باشیم؛ بازاری که می‌تواند مصداقی از این تعریف باشد و در کلاس‌های آموزشی به عنوان مثالی عینی به کار
رود. بنابراین باید گفت که تالار پشتی از یک مقدمه درست به یک نتیجه دلخواه رسیده تا بدین شکل انحصار را از بازار خودروی ایران برچیند.
انحصار چندجانبه در بازار خودرو
برای دقیق‌تر شدن در اظهارات رئیس کمیسیون صنایع مجلس بهتر است که نیم‌نگاهی به تعاریف علمی از اقتصاد و بازار داشت. تمام بازارها انواع مختلفی
دارند. زمانی که صحبت از انحصار به میان می‌آید، باید مشخص باشد که دقیقاً چه نوع انحصاری مدنظر گوینده است. چراکه بازار انحصار کامل، رقابت
انحصاری و انحصار چندجانبه، انواع مختلفی از بازار انحصاری به شمار می‌رود.
در بازار انحصار کامل، تعداد تولیدکنندگان محدود بوده و کالاهای تولیدی نیز دقیقاً مشابه یک دیگر هستند. بنابراین تولیدکننده، حق قیمت‌گذاری دارد و
مصرف‌کننده نمی‌تواند اعتراضی روی نرخ فروش داشته باشد.
بازار رقابت انحصاری، نوعی از بازار در اقتصاد است که تعداد زیادی از شرکت‌ها در آن وجود دارند و محصولات ارائه‌شده آنان، تفاوت اندکی با یک‌دیگر دارند.
بنابراین فروشندگان این بازار، بر سر قیمت‌گذاری در حال رقابت هستند و خریدار، بر حسب کیفیت و نیاز خود نسبت به محصول تولیدی، انتخاب می‌کند که
قیمت بالاتر یا پایین‌تری برای محصول مورد نظر بپردازد.
در بازار انحصار چندجانبه که بازار خودروی ایران نیز جزو آن به شمار می‌رود، فروش محصولات در یک صنعت توسط تعداد اندکی از شرکت‌های بزرگ انجام
می‌شود. در این بازار، میزان رقابت نسبت به بازار انحصار کامل اندکی بالاتر است؛ اما بازهم شرکت‌ها می‌توانند با یک‌دیگر بر سر قیمت گذاری دستوری خودرو
یا هر کالای دیگری به توافق برسند.
با توجه به آمار تولید خودرو که از ابتدای سال تا پایان تیر ماه ۱۴۰۲ منتشر شده، از ۴۴۲ هزار و ۶۸۶ دستگاه خودروی تولیدی، تنها ۹۰ هزار و ۲۵۹ دستگاه
خودرو توسط بخش خصوصی تولید شده است. این یعنی قریب به ۸۰ درصد کل تولید خودرو در کشور، در اختیار ایران خودرو و سایپا بوده که همان
خودروسازان دولتی محسوب می‌شوند.
بنابراین زمانی که به صورت قاطعانه درباره نبود انحصار در بازار خودرو اظهار نظر می‌شود ابتدا باید جوانب سخن را سنجید. البته وضعیت خودرو در بازار داخل
کشور به قدری برای همه آشکار است که نیازی به توضیح بیشتر ندارد.
حذف قیمت گذاری دستوری خودرو شرایط را بهتر می‌کند؟
در وضعیت فعلی که هیچ خودروسازی توان رقابت با دو غول خودروسازی کشور را ندارد، همچنین نبود رقبای جهانی در بازار خودرو، ایران خودرو و سایپا در
حال تاخت و تاز در بازار هستند و نمی‌توان قیمت‌گذاری خودرو را هم بر عهده آنان قرار داد تا حق مصرف‌کننده بیش از این پایمال شود.
البته توجه به این نکته خالی از لطف نیست که قیمت گذاری دستوری خودرو که انجام می‌شود، باید کارشناسی شده باشد تا خودروسازان نیز متضرر نشوند.
