به گزارش پایگاه خبری ایران و روسیه به نقل از شبکه علمی ثریا، محققان یک منبع انرژی تجدید پذیر و مقرون به صرفه با توانایی حذف دی اکسید کربن (CO2) از جو را شناسایی کرده است. یکی از این افراد برداشت آب گرم از مخازن زمین گرمایی و سوزاندن زباله‌های جنگلی را برای گرم کردن آن و تولید الکتریسیته بررسی می‌کند. سپس آب زمین گرمایی همراه با CO2 تولید شده از چوب در حال سوختن به زیر زمین فرستاده می شود. او می گوید این فرآیند که با نام زمین‌گرمایی-زیست‌انرژی و جذب و ترسیب کربن یا BECCS شناخته می‌شود، مزایای قابل توجهی دارد. «ما در حال ایجاد انرژی پاک و تجدیدپذیر بیشتری هستیم، در حالی که به طور غیرمستقیم CO2 را از جو حذف می‌کنیم. نیروگاه‌های زمین گرمایی BECCS می‌توانند هر سال ۱ میلیون تن CO2 قابل استفاده را در مخازن زمین گرمایی زیرزمینی ذخیره کنند.

ما همچنین می‌توانیم انرژی تجدیدپذیر بیشتری را با استفاده از این فرآیند در مقایسه با انرژی زمین‌گرمایی سنتی تولید کنیم. سیستم BECCS همچنین مقرون به صرفه‌تر به ازای هر تن CO2 نسبت به دیگر استراتژی‌های رایج کاهش تغییرات آب و هوایی به دلیل کربن‌زدایی از دو جنبه است: انرژی تجدیدپذیر بیشتر و ذخیره ایمن CO2.” فرآیند جداسازی مستقیم CO2 از هوا و ذخیره آن در مخازن زمین گرمایی در حال حاضر در ایسلند استفاده می‌شود. تحقیقات این محقق اولین تحقیقی است که جفت شدن CO2 با تزریق را برای تقویت تولید انرژی زمین گرمایی، که با سوزاندن زیست توده ایجاد می‌شود، بررسی می‌کند. یک محصول جانبی جنگلداری که شامل بریدگی است که پس از طوفان گابریل باعث آسیب گسترده شد.

این نوع تفکر نوآورانه چیزی است که آنها برای مقابله با موضوع کربن زدایی در مقیاس مختلف به آن نیاز دارند. چرخه انرژی کربن منفی برای اهداف بلندمدت انرژی بسیار ارزشمند خواهد بود. این هیجان انگیز است که بخشی از این تحقیقات برای مقابله با یک مسئله جهانی مانند تغییرات آب و هوا با راه حل های بالقوه ای باشد که از منابع بومی از آن استفاده و آن را ارائه می کند. این راه مسیری برای پرداختن به مسائل ملی مانند جنگل‌داری است. یکی دیگر از محققان معتقد است که این تحقیقات به مقرون به صرفه بودن اقدامات تغییر آب و هوا می پردازد که یکی از چالش‌های کلیدی پیش رو برای دستیابی به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ است.

او می‌گوید: «یک مشکل عمده‌ای که در تلاش برای کربن‌زدایی اقتصاد خود با آن مواجه هستیم، این است که چگونه می‌توانیم استاندارد زندگی خود را حفظ کنیم، در حالی که انتشار سوخت‌های فسیلی خود را بدون ورشکستگی کشور کاهش دهیم؟». “این روش ما برای مشارکت در سطح محلی است. هیچ راه حل واحدی ما را نجات نخواهد داد؛ ما باید سریع عمل کنیم تا بهترین راه حل مناسب برای جامعه خود را بدون اتلاف ده ها سال وقت بیشتر پیدا کنیم.”