به گزارش پایروس، یکی از غنیمت‌های اصیل سینمای کشور، جشنواره فیلم کوتاه است؛ رخدادی که هرساله، بدون حاشیه و ادعای خاصی، مامن بزرگی برای گردآوری جامعه فیلم کوتاه‌سازان کشور است تا دورنمای سینمای کشور با استقبال حداکثری این فیلمسازان، امیدآفرین و روشن نشان داده شود.

فیلم کوتاه در ساختار فیلمسازی، شالوده زیربنایی فیلمسازان محسوب می‌شود و به همین دلیل، از اهمیت بسزایی برخوردار است. در فیلم کوتاه است که فیلمساز، تمرین فیلم ساختن می‌کند و می‌آموزد که محتوا را در یک بازه زمانی کوتاه به سرانجام رسانده و حرف خود را بزند. این تمرین در شکل فنی، ابعاد بزرگ‌تری نیز پیدا می‌کند و به فیلمساز آموزش می‌دهد تا فیلم بلند ساختن را مشق کند.

به دلیل زمان کوتاه این شکل فیلمسازی و البته هزینه‌های به‌مراتب اندکی که فیلم کوتاه می‌طلبد، عشاق سینما به این مقوله ورود کرده و تلاش می‌کنند تا ایده‌های خود را با مهارت و انرژی بالایی که دارند، پیاده کنند. به همین دلیل، آن دسته از کارگردانانی که نگاه غایت‌نگری داشته و به سینما، به شکلی حرفه‌ای می‌نگرند، استعداد بالایی در این زمینه بروز داده تا جایی که تا سال‌ها، بهترین کار کارنامه‌شان، همین فیلم کوتاه‌هایی است که با دغدغه و حساسیت به آن پرداخته و آن را تولید کرده‌اند.

با توجه به تعدد فیلمسازان کوتاه، جایگاه جشنواره فیلم کوتاه تهران، از اهمیت بالایی برخوردار است. این جشنواره، مهمترین آوردگاه برای رقابت در حوزه فیلم کوتاه است که فیلمسازان، محک خوبی می‌خورند و عیار تکنیکال آنها مشخص می‌شود. بسیاری از فیلمسازان بزرگ این کشور نظیر رضا میرکریمی، مهدی جعفری، شهرام مکری، تورج اصلانی، هومن بهمنش، نیما جاویدی، برادران ارک، مهرداد اسکویی، پدرام پورامیری، ارسلان امیری، عادل تبریزی، حسین نمازی، آیدا پناهنده، کاظم دانشی و آرین وزیردفتری رقابت فیلمسازی خود را با جشنواره فیلم کوتاه آغاز کردند و در ادامه موفق شدند تا به یکی از صاحب‌سبک‌ترین فیلمسازان سینمای ایران تبدیل شوند.

اتفاق قابل‌توجه برای این جشنواره، اقبال بسیار بالایی است که از سوی فیلمسازان به این رخداد صورت گرفته است. سالانه هزاران فیلمساز در این رویداد شرکت می‌کنند که وزن محتوایی و رقابتی آن را بالا برده و زمینه رقابت را فشرده‌تر می‌نمایند. به‌طوی‌که تنها برای امسال، حدود ۱۸۰۰ فیلم در بخش ملی و بیش از ۷۰۰۰ فیلم نیز در بخش بین‌الملل به این رویداد ارسال شده است. این اتفاق فارغ از میزان بالای اقبال در میان مخاطبان داخلی، نشان می‌دهد که جشنواره فیلم کوتاه تهران تا چه اندازه مورد شناخت فیلمسازان بین‌المللی است تاجایی‌که فیلمسازان ۱۳۱ کشور جهان، آثار خود را به این رویداد ارسال کرده‌اند که یک اقبال بسیار خوب برای یک جشنواره جهانی آن‌هم در حوزه فیلم کوتاه محسوب می‌شود.

بنابراین نباید به جشنواره فیلم کوتاه تهران، تنها به عنوان آوردگاهی برای فیلمسازان نگریست. این جشنواره، در مقام دانشگاهی است که نسل آینده فیلمساز را از فیلتر خود عبور داده و مسیر فیلمسازی را به آنها نشان می‌دهد. فشردگی رقابت در این حوزه سبب شده تا فیلمسازان جوان، محک خوبی در حوزه فیلمسازی بخورند و با چشمان بازتری به دنیای فیلمسازی بلند ورود کرده و عیار فیلمسازی خود را طبق استانداردهای جهانی، به میزان قابل‌توجهی بالا ببرند.