گروهی از دانشمندان «دانشگاه‌ تافتس»(Tufts University) و «دانشگاه هاروارد»(Harvard University) برای ابداع کردن این ربات‌ها، ترکیب شیمیایی سلول‌های ریه اهدایی را تغییر دادند.

وقتی دانشمندان مژک‌ها -ساختارهای ریز شبیه به مو روی سطح سلول‌ها- را رو به بیرون ساختند، آنها شروع به حرکت کردند و وقتی گروهی از آنتروبات‌ها موسوم به «سوپربات»(Superbot) با سلول‌های عصبی آسیب‌دیده در تعامل قرار گرفتند، توانستند آنها را به رشد مجدد ترغیب کنند.

دانشمندان هنوز نمی‌دانند ترمیم سلولی چگونه اتفاق می‌افتد اما بر این باورند که آنتروبات‌ها را می‌توان یک بار در روز برای پاک کردن شریان‌های مسدود، ترمیم نخاع، شناسایی سلول‌های سرطانی یا رساندن دارو به قسمت‌های خاصی از بدن استفاده کرد.

این پژوهش، پرسش‌های جدیدی را در مورد چگونگی گردهم آمدن و کار کردن سلول‌های انسانی با یکدیگر مطرح می‌کند.

همین گروه پژوهشی پیشتر ربات‌های کوچک مشابهی به نام «زنوبات»(Xenobot) را از سلول‌های جنین قورباغه پنجه‌دار آفریقایی ساخته بودند اما آنتروبات‌ها ثابت می‌کنند که برای ترمیم، سلول‌ها لازم نیست متعلق به دوزیستان یا جنین‌ها باشند. «مایکل لوین»(Michael Levin) از پژوهشگران این پروژه گفت: فکر نمی‌کنم این موضوع ربطی به جنین بودن داشته باشد. این ربطی به قورباغه بودن هم ندارد. من معتقدم این یک ویژگی بسیار کلی‌تر در مورد موجودات زنده است.

اگرچه آنتروبات‌ها از سلول‌های انسانی ساخته شده‌اند اما لوین خاطرنشان کرد که آنها چرخه زندگی کاملی ندارند و به همین دلیل، به عنوان موجودات کامل در نظر گرفته نمی‌شوند.

اگرچه ممکن است پزشکان در آینده نزدیک از آنتروبات‌ها استفاده نکنند اما آنها نمونه دیگری از پیشرفت در فناوری پزشکی هستند.

این پژوهش در مجله «Advanced Science» به چاپ رسید.