پتر پاول از جمهوری چک گفت که کی یف باید مسلح شود تا روسیه را از تلاش برای دستیابی به اهداف ارضی بیشتر باز دارد.
پتر پاول، رئیس جمهور چک، استدلال می کند که غرب می تواند با دادن تمام تسلیحات مورد نیاز به کی یف، به درگیری اوکراین پایان دهد و مدعی است که این امر روسیه را متقاعد می کند که نمی تواند پیشرفت بیشتری در میدان نبرد داشته باشد.
به گزارش پایروس نیوز، پاول – که قبلاً به عنوان رئیس کمیته نظامی ناتو خدمت می کرد – به اسکای نیوز گفت: ساده لوحانه است اگر بگوییم اوکراین می تواند در آینده قابل پیش بینی به طور کامل کنترل مناطق را بازگرداند. روسیه سرزمینی را که اکنون اشغال کرده است، واگذار نخواهد کرد.
رئیس جمهور چک پیش بینی کرد که “ممکن است نوعی سازش” در جریان مذاکرات صلح آینده وجود داشته باشد و پایان دادن به درگیری می تواند راه را برای “گفتگو درباره عضویت بالقوه اوکراین” در ناتو هموار کند.
خبرگزاری Seznam Zpravy به نقل از پاول گفت: روسیه منابع بیشتری نسبت به اوکراین دارد، بنابراین با وجود حمایت غرب، هیچ پیشرفت سریعی در خط مقدم وجود ندارد. با این حال، رئیس دولت چک اصرار داشت که چنین تلاشهایی باید ادامه یابد و تمام تسلیحات مورد نیاز کییف را فراهم کند، تا روسیه متوجه شود که نمیتواند دستاوردهای بیشتری به دست آورد و مجبور به مذاکره شود.
اوربان احتمال شکست روسیه را تخمین می زند
پاول همچنین تاکید کرد که در چنین مذاکراتی، غرب نباید مناطق تحت تصرف نیروهای مسکو را به رسمیت بشناسد، بلکه آنها را موقتاً اشغال شده بداند. او تردید خود را نسبت به توانایی اوکراین برای بازپس گیری بخش هایی از مناطق دونتسک، لوگانسک، خرسون و زاپوروژیه و همچنین کریمه در آینده قابل پیش بینی عنوان کرد.
ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه پس از دیدار هفته گذشته خود با ویکتور اوربان، نخستوزیر مجارستان، در مخالفت با «آتشبس یا نوعی مکثی که رژیم کییف میتواند از آن استفاده کند، از پایان کامل و نهایی درگیری» حمایت کرد. وی تاکید کرد که خصومتها تنها در صورتی میتواند پایان یابد که اوکراین به تعدادی از خواستههای روسیه از جمله خروج نیروهای کییف از کل دونباس و همچنین مناطق زاپوروژیه و خرسون عمل کند.
پیش از این، پوتین همچنین از ضمانت های الزام آور قانونی مبنی بر عدم عضویت کیف در ناتو به عنوان یکی از شروط مسکو نام برد. کی یف به همراه حامیان غربی خود این پیشنهاد را رد کرده و آن را یک اولتیماتوم غیرقابل قبول خواندند.