نقدی بر «بازنده»
نویسنده: مرضیه زرآبادی پور
این روزها سریال بازنده توانسته است تا دقایقی بیننده را بر صفحه تلویزیون نگاه دارد بدون این که وسوسه شود گهگاهی به گوشی خود سر بزند! نمونه موفق سریال اقتباسی ایرانی در شبکه نمایش خانگی که بازار داغ تری نسبت به سینما و تلویزیون دارد. این روزها از این دست سریال های اقتباسی مخاطب پسندتر هستند تا جایی که سریال «زخم کاری» با اقتباس از یک رمان ایرانی به نام «بیست زخم کاری» نوشته محمود حسینی‌زاد و همچنین نمایشنامه «مکبث» اثر ویلیام شکسپیر توانست موفقیت چشمگیری کسب کند.
به طور کلی ساخت فیلم اقتباسی از روی آثار ادبی بزرگ و رمان های معروف می تواند موفق عمل کند چرا که از شاکله قدرتمند ادبی برخوردار است. این نوع فیلمسازی حتی در بسیاری از سریال‌های کوتاه پلتفرمی نظیر نتفلیکس نیز توانسته بازخورد خوبی در بین مخاطبان داشته باشد و بیننده را از حیث تماشای داستانی جذاب راضی نگه دارد.
این روزها پلتفرم فیلیمو نیز که بیشتر در تولید و پخش نمایش خانگی فعالیت دارد، به سریال های اقتباسی روی آورده است. «بازنده» جدیدترین سریال اقتباسی این شبکه به کارگردانی امین حسین‌پور است که بر اساس رمانی به نام «زوج همسایه» (The Couple Next Door) نوشته شاری لاپنا ساخته شده است. اما بازنده چقدر توانسته در جذب مخاطب بازنده نباشد؟!
نقد سریال بازنده
در حال حاضر جریان سریال‌سازی جهانی علاوه بر آثار اقتباسی در انتخاب ژانر نیز سلیقه مخاطب را تغییر داده است. سلیقه مخاطب امروز به دنبال کشف رازها و پیچیدگی هاست. تا جایی که ژانر جنایی معمایی پلیسی در بیشتر آثار سریال های این روزها دیده می شود. سریال «بازنده» نیز یکی از همین آثار است که به لحاظ فضاسازی یک سر و گردن بالاتر از سایر سریال‌های شبکه نمایش خانگی در این ژانر است و سعی دارد تا از الگوهای هالیوودی تبعیت کند. در واقع قواعد ژانر کلاسیک پلیسی جنایی سینمای هالیوود در بازنده به خوبی مشهود است. البته این امر را شاید مرهون داستان غیر ایرانی است که از آن اقتباس کرده است به هر حال شخصیت ها با این که عناصر سریال ایرانیزه شده اما به خودی خود رنگ و بویی خارجی به خود گرفته اند. در این امر، فضاسازی خارجی، استفاده از رنگ، نور و تصویر سازی دیجیتال به خوبی توانسته به شخصیت های داستان کمک کند تا به خوبی چنین فضایی را به بیننده القا کنند.
فضاهای تاریک با قاب های بسته، باران، سیگار و کارآگاهی باهوش اندوهگین که به خوبی توانسته در نقش خود فرو رود، توانسته بازنده را به اثری منحصر به فرد در ژانر خود در نمایش خانگی تبدیل کند.
سریال «بازنده» داستان ربوده شدن بچه یک زوج جوان ثروتمند است که با بازی (سارا بهرامی و صابر ابر) داستان را روایت می کند. گره اصلی داستان از جایی آغاز می‌شود که یک شب، هنگامی که زوج داستان از میهمانی برمی گردند، کودک خود را در خانه نمی بینند. این زوج به خانه همسایه روبه‌رو دعوت می شوند در حالی که کودک یک ساله خود را در آپارتمان تنها می گذارند و پس از برگشت متوجه می شوند که کودک ربوده شده است!
داستان با معرفی شخصیت‌ها و نریشن جلو می‌رود. کارآگاه با بازی علیرضا کمالی شخصیتی اصلی به مخاطب معرفی می‌شود که در زندگی شخصی خود چندان موفق نبوده است و خود نیز غم بزرگ از دست دادن فرزند را به دوش می کشد و به نوعی می تواند انگیزه بالایی برای کشف کودک ربا داشته باشد.
در ادامه تکه های پازل کودک ربایی یکی پس از دیگری کنار هم چیده می شوند تا ما را درگیر معمایی ژرف تر کند.
داستان زندگی شخصی ارغوان به عنوان مادر کودک نیز توانسته به جذابیت و پیچیدگی های داستان کمک کند که با بازی سارا بهرامی روایت می شود. زنی غمگین و افسرده که شاهد خودکشی پدرش در کودکی بوده و از آن پس دچار بیماری روحی و روانی شده است. آیا ارغوان مادر خوبی برای کودکش نبوده است؟
این سوالی است که در همان دو قسمت اول مخاطب را درگیر می کند تا سر از راز دزدیده شدن کودک و انگیزه های کودک ربا در بیاورد. پیرنگ داستان تا اینجا خطی و روایی است اما پیچیدگی هایی دارد که می تواند بیننده را وادار به دنبال کردن داستان نماید. رابطه ارغوان با کاوه و مادرش همچنین علاقه کاوه به زن همسایه و ورشکستگی اش در شرکت هر کدام می تواند گره ای به داستان اضافه کند. گره ای که خطر آن می رود تا خیلی زود داستان معمایی سریال را لو بدهد!
ریتم روایت داستان به طوری است که عجله ای در روایت داستان ندارد ولی در عین حال به خوبی توانسته مخاطب را به دنبال خود بکشاند. «بازنده» عامدانه از این ریتم استفاده می کند تا بتواند فضای مرموز لازم یک اثر کلاسیک نوآر را ایجاد کند. به این شکل، توجه مخاطب به جزئیات بیشتر و معما پیچیده تر می‌شود.
با این که سریال از فضاسازی خوبی بهره می برد اما در انتخاب بازیگران نقش مکمل، به اندازه کافی حساسیت به خرج نداده است به طوری که بازی تصنعی صدف اسپهبدی در برخی از صحنه ها فضای سریال را از یکدستی خارج می سازد. اما شخصیت پردازی بازیگران فیلم به قدری قابل تحسین است که مشکل شخصیت‌پردازی در بسیاری از سریال‌های ایرانی را ندارد.
در مجموع می توان نمره قابل قبولی به بازنده داد و توصیه کرد که از تماشای آن لذت ببرید! چرا که فضا و حال و هوای متفاوت فیلم می تواند سلیقه برخی از مخاطبان خاص را نیز پاسخگو باشد تا بتوان آن را کاری متفاوت در شبکه نمایش خانگی دانست.
- سریال بازنده
- کارگردان: امین حسین‌پور
- بازیگران: علیرضا کمالی، سارا بهرامی، صابر ابر، صدف اسپهبدی، رویا جاویدنیا، محمدعلی محمدی، پیمان قاسم خانی، امیر غفارمنش
- خلاصه داستان: زن و شوهری جوان بعد از یک مهمانی شام در خانه همسایه‌شان متوجه می‌شوند که بچه‌شان به سرقت رفته است.
- نقد سریال «بازنده» بازتاب دیدگاه‌های شخصی نویسنده است.
