پایگاه خبری پایروس، تفاوت زیادی بین انتخاب یک گروه یا یک کشور بعنوان شریک تجاری یا متحد سیاسی، با اجبار به پذیرش آنها وجود دارد.

جمهوری اسلامی در راهبردی درست و برای پایان دادن به جنگ و خونریزی در افغانستان بالاجبار گروه طالبان را که از اکثریت پشتون ها هستند، بنوعی به رسمیت شناخت و حمایت کرد. انتظار قدردانی از این حمایت‌ها، آنهم از سوی گروه طالبان، کمی زیاده خواهی و غیر منطقی است.

کسانی که شعار پوچ «مذاکره با داعش» را سر می دادند، این بار هم در یک راهبرد انحرافی و البته حساب شده، خیلی تلاش کردند و انتظار جنگیدن ایران با طالبان، همانند داعش را داشتند.

اما تفاوتهای زیادی بین داعش و طالبان وجود دارد.
حمایت از طالبان باعث ثبات در افغانستان شد و جنگ تا نابودی داعش، سبب ثبات در منطقه دیگر. اینها دقیقا دو سر یک طیف هستند.

عدم حمایت ایران از مجاهدین و گروه احمد شاه مسعود، باعث دلخوری خیلی ها شد . اما راهی بجز این برای جلوگیری از قتل و کشتار در افغانستان نبود.
حالا طالبان تلاش می کند تا مشکلات خود، از جمله عدم مقبولیت جهانی را، از طریق باج خواهی تامین کند.
بستن آب هیرمند، یا هر خطای دیگری، نمی تواند مقابله ایران با این گروه نه چندان موجه را توجیه کند. ما نباید از سطح یک بازیگر منطقه ایی به درگیری با یک گروه از خوارج، تنزیل سیاست داشته باشیم.

آنچه برای طالبان خطرناک است نفوذ فرهنگی ایران است وگرنه آنها با دو ابر قدرت بزرگ جهان جنگیده اند.
ایران بیشترین نفوذ فرهنگی را در افغانستان دارد و حتی می تواند به بازگشت دوباره این بخش از ایران حتی بصورت خود مختار فکر کند. کما اینکه هم اکنون هم بیشترین مبادلات تجاری این کشور با ایران است و جمعیت زیادی از افاغنه در ایران ساکن و یا به ایران سفر کرده اند.
زجر و گرسنگی دادن به مردم مسلمان و بشدت فقیر افغانستان هرگز راهبرد جمهوری اسلامی نبوده است.
بخش بزرگی از دانشجویان خارجی دانشگاههای ایران را افغانی ها تشکیل می دهند. ایران حتی آمادگی خود را برای پذیرش دختران دانش آموز افغانی، که به فرمان طالبان از تحصیل محروم شده اند را اعلام کرده است.
همچنین فرزندان مهاجران افغان در مدارس ایران همانند کودکان ایرانی امکان تحصیل دارند.
ایران در تلاش است که دولت فراگیر و با برگزاری انتخابات را به طالبان دیکته کند، که البته کار آسانی نخواهد بود.

ایران و طرفدارانش نتوانستند در انتخاباتی فرمایشی و مضحک که بسیاری از صندوقهای رای آن گم شد! که با نامزدی اشرف غنی و عبدالله عبدالله برگزار شد، ظرفیت لازم برای کنترل قدرت را در افغانستان داشته باشد.

از سوی دیگر اقلیت شیعه افغانستان تاوان سنگینی بابت اشتباهات دیپلماتیک ایران خواهند داد.

ایران سرمایه گذاری های خوبی در افغانستان انجام داده است. ایران و چین و هند به افغانستان بعنوان یک بازار بکر نگاه می کنند و بر سر نفوذ بیشتر در بازار افغانستان رقابت می کنند. که قطعا ظرفیتهای ایران بیشتر از سایر رقباست.

مجید گودرزی