وی افزود: طبق آمار وزارت جهادکشاورزی ۱۲۳ هزار هکتار سطح زیر کشت زعفران در کشور در سه استان مذکور وجود دارد که از این میزان باید حداقل ۵۰۰ تا ۶۰۰ تن و در عالی‌ترین شرایط ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ تن زعفران تولید شود، ولی آمارها کمتر از این مقدار را نشان می‌دهد.

عضو شورای ملی زعفران تصریح کرد: به عنوان یک فعال در این بخش معتقدم که در بخش زعفران باید آموزش‌های لازم کاشت، داشت و برداشت داده شود. اینکه هنوز نمی‌دانیم چقدر، در چه زمانی، با چه پیازی، در چه عمقی بکاریم و چه زمانی آبیاری کنیم باعث می ‌شود تولید دچار نوسان باشد و کوچکترین تنش نیز آن را تحت تاثیر قرار دهد.

وی تصریح کرد: وظیفه وزارت جهادکشاورزی آموزش است که متاسفانه این بخش هنوز مغفول مانده است.

لزوم رفع موانع صادراتی برای صادرکنندگان زعفران

حسینی با بیان اینکه زعفران ایران ۸۰ تا ۹۰ درصد نیاز بازارهای خارجی را تامین می‌کند، گفت: برای صادرات سختگیری‌هایی وجود دارد و گفته می‌شود که صادرکنندگان باید ارز حاصل از صادرات را به صورت نیمایی بازگردانند و برای بازگشت ارز تعهد بدهند این در حالیست که صادرکنندگان کارتن، کیسه، زعفران، جعبه بسته‌بندی و… خود را با ارز آزاد خریداری می‌کنند. در مقابل اما قاچاقچیان هیچ مشکل و مانعی ندارند. به عبارت دیگر با توجه به مشکلات متعدد صادرات ناشی از بازگشت ارز به سامانه نیما میزان صادرات کاهش و در مقابل قاچاق افزایش یافته است، درحالیکه با رفع مشکلات بازگشت ارز، قاچاق زعفران دیگر صرفه اقتصادی ندارد.

وی در پایان گفت: تولید ما دچار مشکل است. وقتی تولید مشکل دارد نمی‌توانیم به فکر صادرات باشیم. در قدم اول باید تولید را درست کنیم زیرا تا تولید نباشد صادرات معنایی ندارد و این مهم نیز با آموزش و برنامه‌ریزی اصلاح خواهد شد.