پایگاه خبری پایروس،بخش های زیادی از اقدامات بانکهای ایرانی در هیچ کدام از نظام‌های پولی و مالی جهان نمونه ندارد.
به صراحت می توان گفت وامهایی که بانکهای ما می پردازند حتی در سرزمین‌های اشغالی فلسطین هم نمونه ندارد.
تقریبا هیچ بانکی در دنیا وام مسکن با کسر یک چهارم وام بعنوان هزینه اوراق و نرخ سود ۲۳ درصدی نمی پردازد.
بانک موسسه‌ایی است که باید سپرده های خرد را به سمت سرمایه گذاری های کلان هدایت کند. اما ما اکنون شاهد رسوب بیش از ۶۰۰۰ هزار میلیارد تومان از سرمایه های کشور در موسسات مالی هستیم با ارزش افزوده صفر.
سرمایه گذاری های کلان بانکها در بازار ارز، طلا و مسکن هم چالشهای بزرگی را برای کشور بوجود آورده است. اکنون اساسی‌ترین چالش اقتصاد ایران «بحران ارزش افزوده صفر» است. که بدون شک بزرگترین نقش را در این بحران بانکها به عهده دارند.
نرخ بهره ۲۳ درصدی تمام فعالیتهای اقتصادی را که کمتر از ۲۳ درصد نرخ بهره و حداقل ۱۵ درصد صرف ریسک بازدهی دارند را ، غیر اقتصادی کرده است .
هزینه های تامین مالی بسیار بالا باعث بالاترین تورم بلند مدت چند دهه در ایران شده است و به خاطر همین تورم «بحران صرفه اقتصادی» هم به چالشهای بزرگ کشور اضافه شده است.
تمام فعالیتهای اقتصادی که کمتر از نرخ تورم حدود ۴۰ درصدی بازدهی داشته باشند، غیر اقتصادی هستند. و بانکها سپرده های مردم را با بازدهی منفی سپرده گذاری می کنند.
آنها با بهره بردن از تورم به مردم سودهای واقعی منفی می پردازند و با بنگاه داری از تورم و نابسامانی های اقتصادی حداکثر سو استفاده را می کنند.
حتی خود بانکها هم از تورم خود ساخته آسیب می بینند. اقساط وامهایی که پرداخت می شود بعلت تورمی که بانکها به اقتصاد ایران تحمیل کرده اند، بعد ۵ سال تنها ۱۰ تا ۲۰ درصد قدرت خرید و ارزش دارند. پس بنابراین بانکها ترجیح می دهند بجای اینکه قربانی تورم شوند بر موج تورم سوار شوند و با بنگاهداری بجای ۲۳ درصد سود تسهیلات، از بیش از ۴۰ درصد تورم بهره مند شوند.
این در حالی است که در صورتی که تورم منفی شود، هر چه مدت وام بیشتر شود، قدرت خرید و ارزش اقساط بانکها افزایش می یابد. و اقساطی که بانکها دریافت می کنند ارزش بیشتری دارد.
بانکها اکنون فقط با وارد کردن شوکهای بزرگتر به اقتصاد ایران می توانند دوام و بقاء داشته باشند.
آنها همچنین با تجدید ارزیابی پی در پی املاک دپو شده خود و تورم ساختگی در بازار مسکن ، وثایق بیشتری برای اخذ وام از بانک مرکزی را فراهم می کنند و برابر چالش نقدینگی کشور می افزایند .
اکنون بر اساس آمارهای رسمی ۹۵ درصد نقدینگی توسط بانکها ایجاد می شود.
از نظر من بدترین و بزرگترین نوع دزدی خلق نقدینگی است. عده ایی تنها با انتشار پول و بالا بردن نقدینگی دارایی های مردم را صاحب می شوند.
اقدامات بانکها در جهت بحران آفرینی در کشور ونابودی اقتصادی است.بیشترین خسارت بانکها به اقتصاد ایران زده‌اند و اتفاقا بسیاری از تحریمها بر نقاط ضعف بانکداری ایران برنامه ریزی می شوند.
تولیدات جهانی که با ۲ درصد هزینه های مالی تامین مالی می شوند، با تولیداتی که با بیش از ۲۳ درصد در ایران تامین مالی شوند قابل قیاس نیستند و محصولات ایران قطعا قدرت رقابت ندارند. مگر با دستکاری نرخ ارز. که آنهم موجب رانت های عظیم و کاهش قدرت خرید مردم خواهد شد.
✍مجید گودرزی
