برخی از مهم‌ترین نکات مطرح شده در این گزارش
– اندونزی به‌عنوان بزرگ‌ترین مجمع‌الجزایر جهان، با اقتصادی ۱.۱ تریلیون دلاری، جایگاه شانزدهمین اقتصاد بزرگ جهان را به خود اختصاص داده است. تنوع اقتصادی بالا، رشد پایدار، بازار مصرفی وسیع و نیروی کار رقابتی، این کشور را به‌عنوان یک قدرت نوظهور اقتصادی در جهان مطرح کرده است. بااین‌وجود، اندونزی با چالش‌هایی مانند نابرابری درآمد، شکاف‌های زیرساختی و پیچیدگی‌های قانونی-مقرراتی نیز روبرو است.
– دیپلماسی اقتصادی فعال، ابزار اندونزی برای مقابله با چالش‌ها و دستیابی به اهداف اقتصادی خود بوده و از این طریق به دنبال ارتقای جایگاه خود در تجارت جهانی است. این کشور با عضویت در سازمان‌های بین‌المللی، انعقاد توافق‌نامه‌های تجارت آزاد، تمرکز بر تجارت با آسیا (به‌ویژه چین)، توسعه زیرساخت، ارائه مشوق‌های سرمایه‌گذاری، تنوع‌بخشی به صادرات و ارتقای توانمندی‌های کسب‌وکارهای کوچک و متوسط، به دنبال تأثیرگذاری بر تجارت جهانی، تأمین دسترسی پایدار به بازارها، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، افزایش رقابت‌پذیری و تنوع‌بخشی به صادرات خود است.
– شبکه پیچیده‌ای از توافق‌نامه‌های تجارت آزاد، ستون اصلی دیپلماسی اقتصادی اندونزی را تشکیل می‌دهد. این توافق‌نامه‌ها با تسهیل دسترسی به بازار، انتقال فناوری و جذب سرمایه‌گذاری خارجی، نقشی کلیدی در تجارت خارجی این کشور ایفا می‌کنند. اندونزی علاوه بر عضویت در آسه‌آن، در توافق‌نامه‌های متعددی با کشورهای مختلف ازجمله چین، ژاپن، کره جنوبی، استرالیا، هند و اتحادیه اروپا مشارکت دارد.
– اندونزی با اتکا به دیپلماسی اقتصادی فعال و استراتژی‌های متنوع، به بستری جذاب برای سرمایه‌گذاری خارجی تبدیل شده است. این کشور با جمعیت جوان، تقاضای داخلی قوی، ثبات سیاسی، منابع طبیعی فراوان و سیاست‌های کلان اقتصادی مؤثر، شرایطی را فراهم کرده که برای سرمایه‌گذاران خارجی جذاب است.
– اندونزی با عضویت در آسه‌آن و انعقاد توافق‌نامه‌های متعدد تجارت آزاد، به دنبال ارتقای جایگاه خود در تجارت جهانی، تأمین دسترسی پایدار به بازارها، جذب سرمایه‌گذاری خارجی، افزایش رقابت‌پذیری و تنوع‌بخشی به صادرات خود است. این کشور در سال‌های اخیر شاهد افزایش قابل‌توجه سرمایه‌گذاری خارجی بوده که نشان‌دهنده افزایش جذابیت آن برای سرمایه‌گذاران بین‌المللی است.
– اندونزی باوجود پتانسیل‌های اقتصادی بالا، جایگاه ضعیفی در دیپلماسی اقتصادی ایران دارد. سهم ایران در تجارت خارجی اندونزی کمتر از یک درصد است. ایران در رقابت با رقبای نفتی خود در منطقه، مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی، برای حضور در بازار اندونزی موقعیت ضعیفی دارد. تحریم‌ها مهم‌ترین مانع توسعه روابط تجاری دو کشور محسوب می‌شود و تا زمانی که این تحریم‌ها ادامه داشته باشد، فرصت چندانی برای توسعه سریع روابط تجاری وجود نخواهد داشت.
– همکاری در بندر چابهار می‌تواند یکی از راه‌های توسعه روابط تجاری دو کشور باشد. این بندر از تحریم‌های آمریکا مستثنا شده و می‌تواند به‌عنوان حلقه‌ای برای دسترسی اندونزی به بازارهای آسیای مرکزی و روسیه باشد. سرمایه‌گذاری مشترک دو کشور در بندر چابهار می‌تواند مورد توجه قرار گیرد.
متن کامل گزارش «دیپلماسی اقتصادی اندونزی» را اینجابخوانید.
