به گزارش پایروس، مطبوعات ایتالیا ماندن آلگری و تمدید مدیران یووه با او را تایید کرده اند. در چنین شرایطی، این خبر با اعتراض شدید هواداران یوونتوس رو به رو شده است.
شاید بعد از قضیه کالچوپولی و رسوایی مالی که برای یوونتوس پس از اتمام جام جهانی ۲۰۰۶ رخ داد، حوادث این فصل هم در نوع خودش عجیب و غریب بود و دست کمی از آن نداشت.
یووه با آلگری یک فصل کابوس وار را گذراند. نتایج سینوسی، عدم توانایی در کسب سهمیه لیگ قهرمانان و کسر ده امتیاز در هفته‌های پایانی فصل جاری، عواملی بودند تا هواداران راضی به ادامه کار با آلگری نباشند و از هر جهت برای خروج او، فشار وارد کنند.
مکس آلگری تا فصل ۲۰۲۶ قرارداد دارد. حالا با اضافه شدن کریستین جونتولی، به عنوان مدیر ورزشی باشگاه، یووه کمی امیدوار تر برای آماده سازی پرقدرت در فصل بعد، قدم برمی‌دارد.
کریستین جونتولی قبل از اینکه به کادر مدیریتی یووه اضافه شود، چندین سال در ناپولی مشغول به کار بود. او تاثیر بسزایی در قهرمانی ناپولی این فصل داشت. پیشنهاد خرید بازیکنانی همانند ویکتور اوسیمن، کیم مین جائه و خویچا کوارتسخلیا از سوی او به اسپالتی ارائه شد. سرمربی ناپولی هم با تایید به خدمت گرفتن این بازیکنان، تیم خوبی برای قهرمانی بست که نتیجه اش را به طور کامل و واضح مشاهده کردیم؛ کسب اسکودتو پس از گذشت سی و سه سال، پاداش اسپالتی و شاگردانش به هواداران بود. باید دید که آیا جونتولی، می‌تواند یوونتوس در هم شکسته آلگری را به یک تیم مدعی برای فتح اسکودتو، تبدیل کند یا خیر. بعد از تغییرات گسترده در راس امور مدیریتی، یووه شایستگی این را دارد که با جونتولی، به روزهای خوب سابق برگردد و آینده ای بهتر برای سیاست‌های بازار نقل و انتقالات خود، ترسیم کند.
یووه در این فصل، اسیر حواشی مدیران باشگاه شد و با اخراج آنیلی و همکارانش و افشا شدن بستن قراردادهای جعلی، برداشتن سودهایی فراتر از حد قانونی برای بازیکنانی که از آکادمی‌به تیم اصلی رسیده و به تیم‌های دیگر قرض داده شده اند، عملکرد شاگردان آلگری را بیش از پیش در زمین مسابقه، تحت تاثیر قرار داد.
چند روز بعد از خارج شدن و ترک تیم مدیریتی قبلی، دادگاه فدرال ورزش ایتالیا در همان میانه فصل تصمیم گرفت که بابت رخ دادن چنین اتفاقاتی، از بانوی پیر، پانزده امتیاز کسر کند که به این نظر، جامه عمل پوشاند و با قاطعیت، پانزده امتیاز از این تیم کم کرد ولی با فرجام خواهی رأی، به وسیله تیم حقوقی باشگاه، پانزده امتیاز به تیم بازگردانده شد. کسر امتیاز قبل از بازی مقابل امپولی رقم خورد؛ پانزده امتیاز به ده امتیاز تقلیل پیدا کرد و سرانجام ده امتیاز از یوونتوس پیش از سوت آغاز هفته سی و ششم، کسر شد تا این شرایط حاد، تأثیرش را در زمین نشان دهد و یووه، نتیجه بازی را با اختلاف و با حساب چهار بر یک به امپولی واگذار کند. یوونتوس که در رده سوم قرار داشت، با این حادثه، به جایگاه هفتم جدول سقوط کرد تا فصل بعد، بیانکونری به جای حضور در لیگ قهرمانان و حداقل لیگ اروپا، در لیگ کنفرانس اروپا حاضر باشد. هرچند که تمامی این حواشی، اثر گذار بود و هرگز نمی‌توان اثرات آنها را در زمین بازی کتمان کرد اما هواداران یووه، از نحوه هدایت و مربیگری آلگری به شدت ناراضی هستند و انتقاد می‌کنند و اصلا به نشستن آلگری بر روی نیمکت، علاقه ای ندارند. مکس الگری پس از بازگشت خود در دوره دوم به یوونتوس، هیچ جامی را برای تیم و هواداران به ارمغان نیاورد و می‌داند که اگر در فصل پیش رو، عملکرد قانع کننده ای نداشته باشد، در فاصله دو سال تا پایان قرادادش، باید چمدان خود را برای ترک تورین ببندد و مجبور به ترک تیم شود.
شاگردان آلگری تا قبل از شروع جام جهانی قطر، با بردهای کم گل تا حد زیادی توانسته بودند که ناپولی صدر نشین را تهدید کنند؛ اما همه چیز، بعد از پایان جام جهانی، به یکباره عوض شد.
وقتی که تیم یووه را در آمار و ارقام مورد بررسی قرار می‌دهیم، به این نکات دست پیدا می‌کنیم که یوونتوس در موقعیت سازی، امید به گل(X. G) و فاز هجومی، مشکلی اساسی دارد. تیم آلگری در ساخت موقعیت میان بیست تیم سری آ، رده یازدهم را به خود اختصاص داده است. کارشناسان فوتبال ایتالیا و اسطوره‌های باشگاه یوونتوس، به استراتژی، انتخاب و چینش بازیکنان توسط آلگری،بارها تاخته اند. قرار دادن ولاهوویچ در لیست ذخیره‌ها، مصدومیت‌های پی در پی دی ماریا و اشتباهات فاحش تاکتیکی مکس آلگری، از مهم‌ترین انتقادات وارده بر سرمربی یووه می‌باشد.
حتی این اشتباهات تاکتیکی به قدری پر رنگ شده و به جایی رسیده که شزنی، گلر بیانکونری در جمله ای عنوان کرد: «هر زمانی که من عالی باشم، نشان می‌دهد که تیم ضعیف کار می‌کند و این بحث، به هیچ وجه برای یوونتوس، درست و صحیح نیست.»
شاید این فصل، آخرین فرصتی باشد برای مکس آلگری؛ برای اثبات توانایی‌های دوباره خود! مردی که در دوره اولش، درخشان ظاهر شد و پنج اسکودتو، چهار کوپا ایتالیا و دو سوپر جام برای سیاه و سفیدهای تورین کسب کرد و تیم را به دو نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا رساند.
