به گزارش پایروس، نگاهی به منابع تولید برق در جهان بیانگر آن است که ۴۵ درصد برق دنیا توسط نیروگاه‌های ذغالسنگ و اتمی تولید می‌شود، در حالی که سهم این ۲ نوع نیروگاه در ایران کمی بیشتر از یک درصد است. همین مسئله سبب شده تا اتکای تولید برق ایران با گاز طبیعی افزایش یافته و بحران کمبود گاز در زمستان، صنعت برق کشور را هم به دردسر بیندازد. ریشه اجبار نیروگاه‌های به سوخت مایع نظیر گازوئیل و مازوت و افزایش آلودگی هوا همزمان با رخداد وارونگی هوا در فصل زمستان نیز در همین مسئله اتکا بیش از اندازه سبد سوخت نیروگاهی به گاز طبیعی نهفته است.

با توجه به نظر کارشناسان، توسعه نیروگاه‌های ذغالسنگ و اتمی در ایران با ۲ چالش مواجه است. اولین چالش خلا فناوری توسعه این واحدهای نیروگاهی است. در نیروگاه‌های ذغالسنگ، فناوری بویلر واحدهای سوختی در ایران وجود ندارد و در نیروگاه‌های اتمی نیز فناوری راکتورها در کشور توسعه پیدا نکرده است.

چالش دوم توسعه نیروگاه‌های ذغالسنگ و اتمی هزینه بالای سرمایه‌گذاری این واحدهای تولید برق نسبت به نیروگاه‌های گازی است. معماری نظام تامین مالی انرژی ایران نیز سهم بالایی برای بخش سرمایه‌گذاری قائل بوده و توجهی به هزینه یکسان شده انرژی (LCOE) ندارد، لذا این چالش به توقف توسعه نیروگاه‌ها منتهی شده است.

با توجه به چالش‌های یاد شده انتقال فناوری و اتکا به رویه‌ سرمایه‌گذاری خارجی می‌تواند زمینه شکوفایی نیروگاه ذغالسنگ و اتمی در حوزه انرژی ایران را فراهم کند. دری این میان، اتکا به ارتباط اقتصادی ایران و چین و توان بالای فناوری چینی‌ها در حوزه ساخت نیروگاه‌های اتمی و ذغالسنگ، قرارگیری این مسئله در بسته‌های اقتصادی ۲ کشور اهمیت بالایی دارد.

بر اساس گزارشات موجود، طی سال‌های اخیر انتقال فناوری بویلر نیروگاه‌های ذغالسنگ از چین در دستور کار وزارت نیرو قرار داشته اما کارشکنی یک پیمانکار در ایران و همچنین نبود انگیزه از سمت طرف چینی کار را متوقف کرده است. همچنین اخیرا سطحی از گفت‌وگوها میان متولیان انرژی اتمی ایران و چین برای توسعه نیروگاه اتمی در ایران آغاز شده اما پیشرفت مطلوبی ندارد.

بر این اساس حرکت به سوی قراردادن محور توسعه نیروگاه ذغالسنگ و اتمی در بسته دیپلماسی ایران و چین و تعریف از انتقال فناوری و سرمایه‌گذاری این ۲ نوع نیروگاه به عنوان یک انتفاع برای ایران در کنار پیگیری عالی‌ترین مقامات اجرایی ۲ کشور تنها راهکار توسعه این حوزه در صنعت انرژی ایران و حل مسائلی نظیر بحران سوخت زمستان و آلودگی هوا است.