B-۲۱ Raider رو درروی PAK DA؛ کدام یک از این دو، بمب‌افکن پنهان‌کار بهتری هستند؟

Northrop Grumman B-۲ Spirit نیروی هوایی آمریکا، اولین بمب‌افکن “بال‌پرنده” ای نیست که به پرواز در می‌آید. این افتخار در اختیار بمب‌افکن Northrop YB-۴۹ است؛ یک نمونه اولیه بمب‌افکن سنگین جت که کمی بعد از جنگ جهانی دوم ساخته شد و با وجود پتانسیل بالایی که داشت، چندین دهه طول کشید تا متخصصان بتوانند مفهوم “بال پرنده” را به شکل تمام و کمال پیاده کنند.

در حال حاضر تنها بیست فروند از B-۲ در حال خدمت‌رسانی هستند و به نظر می‌رسد که روزهای عمر آنها به شماره افتاده است.

نیروی هوایی آمریکا این روزها در حال همکاری با Northrop Grumman است تا نسل بعدی بمب‌افکن B-۲۱ Raider را توسعه دهد و به نظر می‌رسد که در اواسط قرن بیست و یکم، ناوگان بمب‌افکن آمریکا را تنها بمب‌افکن‌های “بال پرنده” تشکیل دهند. هنگامی که بمب‌افکن جنگ سرد B-۵۲ Stratofortress همراه با B-۱B و B-۲ Spirit بازنشسته شوند، B-۲۱ Raider تنها بمب‌افکن استراتژیک دوربرد نیروی هوایی آمریکا خواهد بود.

البته باید این را در نظر داشت که شاید در آن زمان B-۲۱ Raider تنها بمب‌افکن بال پرنده‌ای نباشد که در ارتفاعات سراسر جهان پرواز خواهد کرد.

دست به کار شدن چین و روسیه

چین و روسیه هم در حال کار کردن برروی ساخت بمب‌افکن‌های استراتژیک خودشان هستند. البته جزئیات کمی درباره پروژه‌های این دو کشور منتشر شده و از سوی دیگر اطلاعات موجود در مورد بمب‌افکن B-۲۱ Raider نیز زیاد نیست.

گرچه B-۲۱در حال پرواز است ولی ویدیوهای متعددی هم از پکن منتشر شده که با استناد به آنها می‌توان باور کرد که نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش چین (PLAAF)، دیر یا زود Xian H-۲۰ را به پرواز درخواهد آورد.

در مقابل، طبق گفته هری جی کازیانیس، کارشناس امنیت ملی، گمانه‌زنی‌های زیادی درباره اینکه کمپانی توپولوف روسیه، بمب‌افکنی به نام PAK DA را تولید کرده به گوش می‌رسد. در بهترین حالت، کرملین ممکن است توانایی تولید یک نمونه اولیه را داشته باشد، ولی هنوز مشخص نیست که چه زمانی این بمب‌افکن به پرواز درخواهد آمد و معلوم نیست که چه تعداد از این بمب‌افکن‌ها ساخته شده است.

اطلاعات موجود درباره PAK DA روسیه

طبق گزارش‌های منتشره، PAK DA بمب افکنی دوربرد است که احتمالا دارای قابلیت حرکت با سرعت مادون صوت با برد ۱۲ هزار کیلومتر همراه با قابلیت ماندن مداوم در هوا تا ۳۰ ساعت را در حالت حمل محموله‌های متعارف و همچنین هسته‌ای را داراست. PAK DA از طرح “بال پرنده” و همچنین ویژگی‌های تکنولوژیک و موادی که امضای راداری آن را کاهش می‌دهند، بهره می‌برد.

احتمالا این بمب افکن گنجایش چهار سرنشین کابین را داراست و انتظار می‌رود که بتواند محموله عظیمی از مهمات معمولی یا هسته‌ای را حمل کند. گمانه‌زنی‌های فعلی حکایت از آن دارد که PAK DA می‌تواند بیش از ۳۰ تن محموله را حمل کند که حجمی به مراتب بیشتر از ۱۵ تنی است که B-۲۱ Raider قادر به حمل آن است. از سوی دیگر احتمالا این بمب‌افکن به سلاح‌های هایپرسونیک مجهز خواهد بود و با پهپادهای همراه، احتمالا همان نسخه‌هایی که برای جت جنگنده سوخو Su-۵۷ درنظر گرفته شده، کمک‌رسانی می‌شود.

دقیقا همان‌طور که انتظار می‌رود که بمب‌افکن B-۲۱ Raider جایگزین بمب‌افکن‌های فعلی نیروی هوایی آمریکا شود، بمب‌افکن PAK DA روسیه نیز جایگزین Tu-۹۵ MS و Tu-۱۶۰ خواهد شد.

به نظر می‌رسد که مقامات روسیه قصد دارند تا این بمب‌افکن را در سال ۲۰۲۸ به صورت رسمی معرفی کنند.

ما اطلاع داریم که از بمب‌افکن B-۲۱ Raider به زودی رونمایی خواهد شد. این بمب‌افکن هم احتمالا ممکن است به موشک‌های مافوق صوت AGM-۱۸۳A مسلح شده و بردی در حدود ۱۱هزار کیلومتر و حداکثر سرعت ۶۱۲ مایل بر ساعت داشته باشد.

اما باید این را درنظر بگیریم که بحث اصلی درباره قابلیت‌ها نیست. به بیان ساده، B-۲۱ Raider در تعداد بالا تولید خواهد شد ولی در مورد PAK DA با قاطعیت نمی‌توان صحبتی را مطرح کرد.