به گزارش پایگاه خبری ایران و روسیه به نقل از خبر آنلاین، حدود یک ماه پیش هواپیمای بریف A-50U که سیستم هشدار و کنترل هوابرد (AWACS) یا همان آواکس است توسط یک گروه پارتیزانی بلاروسی BYPOL با استفاده از یک پهپاد مورد حمله قرار گرفت. گرچه این حمله نتوانست آسیب چشمگیر به بریف بزند اما نشان داد که این هواپیما دارایی ارزشمند و هدفی مهم در جنگ با روسیه است.
مقاله‌ای جدید به دلایل اهمیت این هواپیمای چند صد میلیون دلاری پرداخته است. بریف ای ۵۰ در ارتش روسیه همان نقش بوئینگ ای-۳ سنتری را در ارتش آمریکا و کشورهای متحدش در ناتو بازی می‌کند.
همانطور که از نامشان پیداست این هواگردها برای هشدار زودهنگام هوابرد و مدیریت میدان نبرد وارد بازی قدرت‌های نظامی می‌شوند. پدیده‌ای که در جنگ‌های نوین اهمیتی دو چندان پیدا کرده است.
البته آن طور که مقاله اوراسین‌تایمز اشاره کرده است، بریف ای ۵۰ در حمله روسیه به اوکراین کمتر برای مدیریت میدان نبرد و بیشتر برای کمک به موشک هایپرسونیک کینژال مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کینژال مشهورترین موشک هایپرسونیک زرادخانه روسیه است که با برد ۲۰۰۰ کیلومتری و قدرت و سرعت غیرقابل مهارش سایه تهدیدش بر تمام اروپا گسترده است. گذشته از این‌ها کینژال قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای دارد.
این موشک هواپایه معمولا از جنگنده‌هایی چون میگ ۳۱ به سمت هدف پرتاب می‌شود و سرعت به ۱۲ برابر سرعت صوت می‌رسد.
بریف چطور به کینژال کمک می‌کند؟
کینژال دارایی استراتژیکی است که عمدتا برای نابودی اهداف استراتژیک استفاده می‌شود و برای این کار نیاز به هدایت دقیق دارد. اینجا است که بریف ای ۵۰ و مجموعه پیچیده رادارها و دستگاه‌هایش وارد میدان می‌شود.
ارزشمندترین هواپیمای ارتش روسیه که حتی نامش را نشنیده‌اید/ عکس
گفته می‌شود که ترکیب جنگنده میگ ۳۱-کا با بریف ای-۵۰ یو غیرقابل‌دفاع‌ترین سیستم تسلیحاتی در عرصه نبرد اوکراین است. به همین دلیل هر بار که بریف به آسمان می‌پرد برای اوکراینی‌ها به معنای حمله هوایی است.
بریف ای ۵۰ پرنده‌ای با فناوری بسیار پیشرفته و قیمتی فراتر از ۳۳۰ میلیون دلار است که با رادار بزرگ نظارت لیانا با قطر آن ۹ متر روی بدنه به گاو پیشانی سفید می‌ماند.
با این رادار قدرتمند و دیگر تجهیزات نظارتی پیشرفته نصب شده، بریف آ ۵۰ می‌تواند اهداف هوایی را تا فاصله ۶۰۰ کیلومتری و اهداف زمینی را تا فاصله ۳۰۰ کیلومتری شناسایی کند.
بریف آ ۵۰ که بر اساس هواپیمای ترابری ایلوشین این ۷۶ ساخته شده، سال ۱۹۸۴ به خدمت ارتش شوروی سابق درآمد و اکنون ده‌ها فروند از آن در اختیار ارتش روسیه است.
این پرنده با برد هزار کیلومتر می‌تواند تا ۱۰ جنگنده پیشرفته روسیه را در ماموریت‌های هوا به هوا و هوا به زمین راهنمایی کند.
