به گزارش پایروس، تارنمای یورونیوز نوشت: آلمان در بیشتر سالهای قرن گذشته، یکی پس از دیگری به موفقیت‌های اقتصادی دست یافت و بر بازارهای جهانی محصولات گران‌قیمت مانند خودروهای لوکس و ماشین‌آلات صنعتی تسلط یافت؛ تا جایی که آنها را به سایر کشورهای جهان می‌فروخت و نیمی از عملکرد اقتصاد این کشور بر پایه صادرات بود.

بر اساس این گزارش در این سالها فرصت های شغلی در آلمان فراوان بودند و خزانه مالی دولت در حالی افزایش می‌یافت که سایر کشورهای اروپایی غرق در بدهی بودند و کتاب‌هایی درباره این که کشورهای دیگر چگونه از آلمان الگو بگیرند، به نگارش درآمد.

اما اکنون اقتصاد آلمان بدترین عملکرد را در بین اقتصادهای توسعه یافته داشته و صندوق بین المللی پول و اتحادیه اروپا پیش بینی کرده اند که اقتصاد این کشور امسال کوچکتر شود.

این اتفاق به دنبال حمله روسیه به اوکراین و فقدان گاز طبیعی ارزان روسیه رخ داد که شوک بی سابقه ای را به صنایع تشنه انرژی آلمان- به عنوان موتور تولید اروپا- وارد کرد.

ضعف ناگهانی عملکرد بزرگترین اقتصاد اروپا، موجی از انتقادات و بحث ها را به راه انداخته است.

کریستین کولمان مدیرعامل شرکت بزرگ آلمانی صنایع شیمیایی ایوونیک (Evonik Industries) در این زمینه گفت: آلمان در معرض خطر «صنعتی زدایی» قرار دارد؛ زیرا هزینه های بالای انرژی و فقدان اقدام دولت در رابطه با دیگر مشکلات مزمن این کشور، خطر انتقال کارخانه های جدید و مشاغل پردرآمد به جاهای دیگر را در بر دارد.

کولمان گفت: از دست دادن گاز طبیعی ارزان روسیه که برای تامین انرژی کارخانه ها مورد نیاز است، به طرز دردناکی به الگوی کسب و کار در اقتصاد آلمان آسیب وارد کرد.

بعد از این که روسیه بیشتر گاز خود را به اتحادیه اروپا قطع کرد، دولت آلمان از شرکت ایوونیک خواسته است که به فعالیت نیروگاه دارای سوخت زغال سنگ خود تا چند ماه دیگر ادامه دهد.

این شرکت در حال تغییر نیروگاه دارای سوخت زغال سنگ به ۲ ژنراتور گازسوز است که بعدها می توانند با هیدروژن کار کنند. این تغییر بخشی از هدف به صفر رساندن استفاده از کربن تا سال ۲۰۳۰ بوده است.

یکی از راه حل های مورد بحث تعیین سقف قیمت برق صنعتی با بودجه دولت برای عبور از دوران گذار انرژی بوده است.

این پیشنهاد از سوی رابرت هابک معاون صدراعظم آلمان از حزب سبز با مخالفت اولاف شولتس، صدراعظم سوسیال دموکرات و دموکرات های آزاد شریک ائتلافی آن مواجه شد. کارشناسان محیط زیست می گویند که این امر اتکا به سوخت های فسیلی را طولانی تر می کند.

کولمان در این زمینه گفت: این تصمیمات سیاسی اشتباه بود که در درجه اول بر هزینه های بالای انرژی تأثیر گذاشت و اکنون نمی‌توان انتظار داشت صنعت و کارگران آلمانی هزینه صورتحساب های بالا را تقبل کنند.

قیمت گاز حدود ۲ برابر سال ۲۰۲۱ است و به شرکت‌هایی آسیب می‌زند که برای تولید شیشه، کاغذ و پوشش‌های فلزی مورد استفاده در ساختمان‌ها و اتومبیل‌ها به گاز نیاز دارند تا شیشه یا فلز را در ۲۴ ساعت شبانه‌روز داغ و مذاب نگه دارند.

یورونیوز نوشت: ضربه دوم، زمانی به اقتصاد آلمان وارد شد که چین به عنوان شریک تجاری و کلیدی این کشور پس از چندین دهه رشد اقتصادی قوی، کاهش رشد را تجربه کرد.

این شوک های خارجی شکاف‌هایی را در اقتصاد آلمان نشان داد که که در طول سال‌ها موفقیت آن نادیده گرفته شده بودند؛ از جمله عقب ماندگی در استفاده از فناوری دیجیتال در دولت و تجارت و فرآیند طولانی تأیید پروژه‌های انرژی‌های تجدیدپذیر که بسیار به آنها نیاز هست.

این رسانه در تشریح واقعیت های دیگری که اقتصاد آلمان ضربه زد نوشت: پولی که دولت این کشور در اختیار داشت تا حدی به دلیل تاخیر در سرمایه‌گذاری در جاده‌ها، شبکه ریلی و اینترنت پرسرعت روستایی بود. تصمیم سال ۲۰۱۱ برای تعطیلی نیروگاه های هسته ای باقیمانده در آلمان در میان نگرانی ها در مورد قیمت برق و کمبود آن، تردیدهایی را برانگیخته است. شرکت ها با کمبود شدید نیروی کار ماهر مواجه هستند و فرصت های شغلی به رکورد کمتر از ۲ میلیون نفر رسیده است.

همچنین اتکا به روسیه برای تامین منابع قابل اعتماد گاز از طریق خطوط لوله نورد استریم در عمق دریای بالتیک – که در بحبوحه جنگ آسیب دید و تعطیل شد – از اشتباهاتی بود که دولت نیز آن را پذیرفته است.

این گزارش با اشاره به مقاومت در برابر پروژه های انرژی پاک و بروکراسی اداری برای اجرای چنین پروژه هایی نوشت: شرکت های انرژی به دنبال مقابله با شوک قیمت این محصول هستند.

به نوشته یورونیوز، نزاع میان دولت ائتلافی بر سر سقف قیمت انرژی، رهبران تجاری را خشمگین کرده است.

هولگر اشمیدینگ، اقتصاددان ارشد بانک برنبرگ معتقد است: آلمان از رشد اقتصادی خود در دوران طلایی بین سالهای ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ رضایت داشت.

وی که یک بار در تحلیلی در سال ۱۹۹۸ آلمان را «مرد بیمار اروپا» توصیف کرده بود، اکنون فکر می کند که استفاده از این برچسب برای آلمان با توجه به رقم پایین تر بیکاری و بودجه قوی دولت اغراق آمیز است؛ موضوعی که فرصتی به دولت آلمان برای اقدام و کاهش فشارها برای تغییر می دهد.