پایگاه خبری پایروس- با وجود تورم ۴۰ درصدی تصویب افزایش ۲۰ درصدی حقوق و دستمزدها، باعث کاهش بیشتر قدرت خرید مردم، آنهم در شرایط رکود_ تورمی موجود خواهد شد.
تصویب کنندگان این طرح نشان دادند الفبای اقتصاد را هم نمی دانند.
هیچ کجای دنیا در اقتصادی که یکی از چالشهای آن رکود شدید است، از ابزارهای مالی انقباضی استفاده نمی کنند. این دقیقا تعمیق بخشیدن به رکود است.
این تز کاملا غلط است که برای مهار تورم ، دستمزدها را کاهش دهیم. اکنون دستمزدها در اکثر قریب به اتفاق قراردادهای کاری زیر خط فقر قرار گرفته است. آنهم اگر قراردادی باشد.
در حالی که در کشورهایی که نظام سرمایه داری حاکم است، هرگز هیچ سرمایه داری حاضر به سرکوب شدید تقاضا در این حد نیست. چرا که بعد از آن هر کالایی با هر کیفیتی تولید شود، خریداری نخواهد داشت و افزایش هزینه های ثابت تولید را تعطیل خواهد کرد. کارفرمایان ما تازیانه های وام و بدهی را به پرداخت حقوق عادله و تعادلی ترجیح می دهند . بریدن شاخه زیر پای خود یک بلاهت است ، نه پیروزی .
سرکوب شدید تقاضا و جایگزین کردن تقاضای خارجی بجای تقاضای داخلی با دستکاری کردن نرخ ارز، سیکل خطرناک و جنایتکارانه ایی است که نه بهره وری را افزایش می دهد و نه رضایت عمومی را. همچنین بدون شک این مزد ناچیز و غیر عادلانه و ظالمانه قطعا باعث افزایش مهاجرت جوانان خواهد شد.
سهم کار در بهای تمام شده تولید در ایران بین ۲ تا ۷ درصد است. این در حالی است که این سهم در کشورهای پیشرفته بیش از ۲۵ درصد است. از سوی دیگر اما سهم هزینه های مالی در تولید، در کشورهای پیشرفته کمتر از ۷ درصد است. اما در ایران این سهم بیش از ۲۵ درصد است و ایران بهشت مفتخوارگی سرمایه داران کرده است.
به گفته دکتر فرشاد مومنی برای اینکه کسی بتواند درامد کافی از محل سرمایه گذاری داشته باشد، در کشورهای پیشرفته به ۱/۵ تا ۴ میلیون دلار سرمایه نیاز دارد . اما در ایران تنها با داشتن ۲۲ هزار دلار می توان برای همیشه کار نکرد. در اثر سیاستگذاری های غلط هزینه فرصت مفتخوارگی در ایران بشدت پایین آمده است.
۸۹ درصد کسانی که زیر خط فقر هستند شاغل هستند! و این حد از استثمار نیروی کار غیر قابل قبول است. دستمزد ۲۰۰ دلاری ترمز اقتصاد ما را می کشد.
چاره اصلی مقابله با رکود_تورمی فقط و فقط افزایش سرمایه گذاری است ، نه کاهش دستمزدها. این در حالی است که سرمایه های زیادی با ارزش افزوده صفر از اقتصاد ایران خارج شده است و ما هنوز هم برای سود بیشتر، سفره کارگرانمان تحقیر و کوچک می شود.
این مسیر بدون شک غلط است و نیاز داریم به شکل بنیادین مسیرهای غلط را اصلاح کنیم.
اکنون دستمزدهای مصوب هزینه نیازهای طبیعی را هم پوشش نمی دهد.
مجید گودرزی
